روابط فرهنگی ایران و هند،در ادوار پیش از تاریخ دو کشور ریشه دارد که همیشه در تبادلات فرهنگی و هنری بین‌ این دو قلمرو نقش مهمی ایفا کرده است.این تبادلات در دوره اسلامی و عصر مغولان هند در میادین مختلف‌ اقتصادی و بازرگانی شدت گرفت،ولی بیشترین تأثیر را در آثار نگارگری این عصر می‌توان دید.تاکنون دربارهء ویژگیهای هنر ایرانی در هنر نگارگری عصر مغولان هند،تحقیقات ارزشمندی منتشر نشده است.هنرمندان ایرانی که‌ به هند رفته‌اند،سبکی متمایز از ویژگیهای هنری گذشته این سرزمین،بنیاد نهادند. نگارگریهای باقیمانده در موزه ملی ایران و دیگر منابع،می‌تواند در این تأثر نقش مهمی داشته باشد که بیانگر زحمات هنرمندان ایرانی است که بنیانگذار نگارگری هند می‌باشند.نگارگریهایی که آنان در مکتب هنری ایران در هند عرضه کرده‌اند،بدون تردید از شاهکارهای هنری زمان خود می‌باشند.آنها این ویژگی را بعدها با هنر بومی و اروپایی‌ درآمیخته و بعد از خود به دیگران سپردند. در این مقاله به بررسی تأثیر هنرمندان ایرانی در شکل‌گیری هنر نگارگری مغولان هند می‌پردازیم،با آن‌که دیگر ویژگیهای هنر ایرانی در تذهیب،خوش‌نویسی و صفحه‌آرایی را نیز نباید نادیده گرفت
Noormags.ir.