چالش های ایران و عثمانی در خلیج فارس از شاه عباس تا سقوط صفویه
دور زدن دماغه امید نیک توسط اروپائیان و ورودشان به آب های اقیانوس هند، دریای سرخ دریای عمان و خلیج فارس سبب رویاروئی آ نها با فرمانروایان منطقه ای شد، زیرا ورود آنها سیستم سنتی تجارت را مختل کرد. ورود پرتغالی ها به این نواحی و انتقال تجارت این حوزه ها از دوران کهن به دوران جدید موجب واکنش فرمانروایان مناطقی که در حقیقت مسیرهای اصلی تجارت سنتی بودند، گردید ، چرا که آنها را از سود حاصل از مبادلات شرق و غرب محروم می ساخت. از جمله فرمانروایان این مناطق می توان به صفویان، عثمانی ها و مغولان هند اشاره کرد. دولت صفوی در ابتدای قدرت گیری خود به دلیل درگیری های داخلی توجه چندانی به این امر نداشت تا اینکه در زمان شاه عباس اول آ نها را در سال 1032 ق./1622م. به کمک انگلیسی ها از هرمز بیرون راند ، اما دولت عثمانی که از همان ابتدای ورود پرتغالی ها در صدد رقابت با آنها برآمده بود ، پس از بیرون رانده شدن پرتغالی ها از هرمز به آنها نزدیک گردید و در نواحی دیگری از خلیج فارس مانند بصره و بحرین برای ایران مشکل ساز شد. در پژوهش حاضر این مسئله از دوره شاه عباس اول تا سقوط سلسله صفوی در دوره شاه سلطان حسین مورد بررسی قرار خواهد گرفت .
noormags.ir
+ یکشنبه ۴ تیر ۱۳۹۶ ساعت ۰۰:۱۵
نظر شما
نام:
ایمیل : * نمایش داده نمی‌شود
نظر شما: